Nova Scotia...waar komt uw Toller vandaan?

Nova Scotia behoort tot de 'Atlantische' provincies van Canada en bestaat uit twee hoofddelen: het gelijknamige schiereiland en het eiland Cape Breton, van elkaar gescheiden door de Strait of Canso. Nova Scotia heeft een oppervlakte van 55.491 km 2 en is daarmee groter dan Nederland. De lengte van de provincie bedraagt ongeveer 560 km, de breedte varieert van 80 tot 165 km. In Nova Scotia bevindt u zich nergens meer dan 55 km van de oceaan.
Hier en daar maken gevaarlijke klippen de kust van Nova Scotia onveilig, maar het grootste deel van de kust bestaat uit open inhammen met fraaie stranden; knusse baaien die beschutting bieden aan talloze dories (kleine vissersscheepjes), zodat er talloze kleine vissersdorpen zijn ontstaan; dorpjes met verweerde magazijnen en scheepswerfjes en keurig onderhouden huisjes met een hond voor de deur. Bezoekers die veel van de zee houden en prijs stellen op voortreffelijk zeebanket en fraaie zeegezichten, komen hier volop aan hun trekken.
Ongeveer 160 km voor de zuidoostelijke kust van Nova Scotia ligt Sable Island, bijgenaamd het 'kerkhof van de Atlantische Oceaan'. Meer dan 500 schepen zijn hier naar de kelder gegaan.
Nova Scotia (afgekort tot NS) wordt in het noorden begrensd door de Golf van St. Laurens, in het oosten en zuiden door de Atlantische Oceaan, en in het westen door de provincie New Brunswick. Beide provincies worden echter grotendeels van elkaar gescheiden door de Bay of Fundy. Deze baai kent het grootste getijdenverschil ter wereld: in de buurt van Burncoat Head, gelegen aan het Minas Basin, werd het recordverschil van 16,5 m tussen eb en vloed gemeten. In de rivieren die in het Minas Basin uitmonden kan dikwijls een tidal bore (getijdengolf) worden waargenomen: een 'muurtje' van water dat zich in stroomopwaartse richting tussen de oevers verplaatst als de vloed opkomt.
Vanzelfsprekend heeft Nova Scotia een zeeklimaat, zodat het er nooit te heet of te koud wordt. De zomers zijn ronduit aangenaam, zoals blijkt uit de temperaturen: in juli bedraagt het gemiddelde in Halifax 22 'C en in januari 0 'C. Langs de oostelijke en zuidelijke zeekust ontstaat dikwijls mist.
Het noordelijk deel van de Appalachian-keten strekt zich uit tot in Nova Scotia, maar er zijn in Nova Scotia nog drie lage bergketens te vinden. De Cobequid Mountains beginnen bij Chignecto Bay en strekken zich in oostelijke richting uit tot New Glasgow. De hoogte bedraagt 245 tot 275 m boven de zeespiegel. De North Mountain Range strekt zich over een afstand van circa 200 km uit langs de Bay of Fundy. De South Mountain Range, ten opzichte van North Mountain verder van de kust gelegen, is iets langer. Beide ketens hebben een hoogte van 155 tot 215 m boven zeeniveau.
In het noordelijk deel van Cape Breton Island rijst een ruig plateau abrupt uit zee op en bereikt een hoogte van meer dan 520 m: in dit gebied ligt het Cape Breton Highlands National Park, het hoogste deel van Nova Scotia.
Het tweede natuurreservaat van de provincie, het Kejimkujik National Park, is te vinden in het zuidwestelijk deel van het schiereiland. Ook telt de provincie Nova Scotia zo'n honderd provinciale parken. Nova Scotia werd oorspronkelijk gekoloniseerd door Franse en Engelsen, maar later werden hun gelederen versterkt door kolonisten uit Ierland, Duitsland, Schotland, Polen, de Oekraïne, Italië, Nederland en Amerika, alsmede veel mensen van joodse afkomst uit Rusland. Al deze mensen brachten de kennis, zeden en gebruiken en culturele verworvenheden van hun vaderland mee en droegen zo bij aan de verdere verrijking van een toch al bont geschakeerd cultureel palet. Momenteel bestaat de bevolking
van Nova Scotia voor 75% uit mensen van Britse afkomst en voor 10% uit afstammelingen van Franse immigranten (Acadians).
De moderne geschiedenis van de provincie is rijk aan folklore. Het is niet verwonderlijk dat de cultuur hier talloze uitdrukkingsvormen heeft gevonden in muziek, toneel, dans en andere kunstzinnige activiteiten. Iedere zomer worden hier bijvoorbeeld meer dan 24 muziekfestivals gehouden, zoals de befaamde Scottish Concerts bij Broad Cove, Big Pond en Boisdale.
In totaal heeft Nova Scotia ongeveer 885.000 inwoners, voornamelijk geconcentreerd in de steden Halifax, Sydney en Dartmouth en in de wat kleinere steden Amherst, Truro, Bedford, Yarmouth, New Glasgow, Glace Bay, Kentville, Bridgewater en Liverpool.
De kolenwinning is een van de voornaamste basisindustrieën in Nova Scotia, voornamelijk te vinden in het gebied rondom Sydney en Glace Bay op Cape Breton Island. Ook worden materialen als zout, gips en bariet gedolven.
De nabijheid van uitstekende visgronden heeft, niet het feit dat de kust talloze kleine baaien telt, het ontstaan van een belangrijke visserij in de hand gewerkt. De voornaamste soorten waarop wordt gevist zijn kabeljauw, schelvis, heilbot en zeekreeft (lobster).
Ongeveer driekwart van het land in Nova Scotia is bebost; de meest voorkomende boom is de spar en de belangrijkste bosbouw producten zijn houtpulp en timmerhout.
In het noordwestelijk deel van de provincie wordt veel melkvee gehouden; de gebieden Anna polis en Cornwallis zijn vooral bekend om de uitgestrekte fruitboomgaarden (appelen, peren en dergelijke).
Nova Scotia heeft ook een groot aantal industriële bedrijven, zoals conservenfabrieken, bottelarijen, raffinaderijen, drukkerijen, fabrieken van transportmiddelen en werven, plus een staalindustrie met eigen staalproductie. Recente aard gas- en aardolievondsten zullen de economische toekomst van Nova Scotia ook in gunstige zin beïnvloeden. Voorts is het toerisme plaatselijk een belangrijke bron van inkomsten.